Grote ogen, tongen en vulkaantjes

Omdat ik niet echt een reisdagboek of schriftje bijhoud moet ik toch regelmatig een reisverslag op waarbenjij.nu zetten anders vergeet ik zelf wat we ook alweer allemaal gedaan hebben... ;)

In mijn vorige verslag kwam ik er met plaatsen al achter dat ik wat dingetjes vergeten was, zoals bijvoorbeeld de Huka-falls (hele mooie watervallen) en de ratiatia rapids bij de dam in de grootste rivier van Nieuw-Zeeland. Deze dam gooien ze een keer in de 2 uur een kwartier open dus dan wordt een enorme rotsachtige geul gevuld met water wat erg indrukwekkend was. Ze gebruiken de kracht dan om genoeg stroom op te wekken voor de weide omgeving...

En toen het weer tegen viel bij de Tongariro crossing kwam Marjon met het idee om er geen domper-dag van te maken, maar heerlijk eten te kopen en tijdens de zonsondergang aan Lake Taupo te dineren. Lake Taupo is het grootste meer van Kiwiland en we zijn er inmiddels achter gekomen dat het eigenlijk een van de grootste vulkanen van de wereld is waar in de krater een meer is ontstaan. Hij is 300.000 jaar geleden voor het laatst uitgebarsten dus we hoefden ons niet zoveel zorgen te maken...

In en rondom Roturua liggen een aantal Maori-dorpen waarvan wij er natuurlijk eentje moesten zien! We zijn naar degene gegaan met de langste naam, waar ik dus nu ook even niet op kan komen...
Het was erg mooi om te zien hoe de maori's vroeger leefden en sommige nog steeds leven met prachtige gebouwen vol houtsnijwerken. Ze wonen midden in een vulkanisch gebied met geisers, hot pools, en modderbaden en ze maken daar goed gebruik van. Zo badderen, koken ze erin en gebruiken ze het zelfs als ondergrondse oven! Eigenlijk wonen ze in een erg gevaarlijk gebied, maar de Maori's leven daar helemaal in harmonie met het landschap...
Ze hebben er alleen wel wat gekke trekjes aan overgehouden. Zo hebben ze een traditionele oorlogsdans waarbij ze de vijand bang maken door hun ogen zo ver mogelijk open te doen en hun tong uit hun mond te steken. Op de een of andere manier moest ik meteen aan mijn zusje denken! ;)

Ze doen dit ook met hun tong iets schever wanneer ze willen zeggen dat ze elkaar leuk vinden. Marjon en ik letten daarom sinds toen heel erg op hoe en tegen wie we onze tong uitsteken!

Na mijn vorige verslag zijn we vertrokken bij de familie waar we sliepen om terug naar de kust in het noorden te rijden en vanaf daar langs de oost-kust naar Gisborne te rijden. Veel mensen hadden ons verteld dat dit een prachtige rit is en daar was geen woord van gelogen! Met enorm veel bergen, heuvels en bochten kwamen we telkens langs de prachtige kustlijn uit en was het ene uitzicht nog mooier dan het andere! Het was een lange, maar zeker geen vervelende zit en we zijn regelmatig bij een mooi uitzicht gestopt om te lunchen, eten, een toeristisch hoogtepunt (want ja wij zijn echte toeristen) te bekijken en de benen te strekken...

Uiteindelijk in Gisborne aangekomen zaten we in een gezellig hostel (the flying nun) in een oud christelijk jeugdcentrum. Heel mooi pand en we hebben meteen een chileen en een indier laten zien hoe je moet tafeltennissen! Gisborne zelf was een beetje dood, maar we hebben wel de hotspots meegepakt en een mooie wandeling gemaakt! Ook is Gisborne de plaats waar ooit de eerste Europeanen aan land kwamen, namelijk Captain Cook (jaja Kapitein Koek) en kornuiten ;)

Daarna door langs de kust naar Napier en Hastings. In 1931 is daar een enorme aardbeving geweest waardoor vooral Napier helemaal ingestort en afgebrand is. Ze hebben toen besloten de stad zo snel mogelijk weer op te bouwen en helemaal in DE stijl van die tijd; Art-deco. Alle gebouwen in de stad zijn daarom tussen 1930 en 1950 gebouwd en allemaal in die prachtige art-deco stijl wat erg gaaf was om te zien. De meeste steden hebben wel een paar gebouwen in die stijl maar dit was de enige plek op aarde waar een hele stad zo gebouwd is. We hebben dus zelf met een boekje alle gebouwen bekeken en ondertussen was ik aangesteld om alle achtergrondverhalen erbij te vertellen (slechte fooigevers die Marjon en Loey trouwens, Hollanders)

Het was die dag ook Halloween en we werden bij de oude gevangenis op de heuvel gevraagd om daarheen te komen. Dat was echt een van mijn engste ervaringen ooit, we werden binnengelaten door de poort en kregen een rondleiding door de gebouwen bij maanlicht. De verhalen waren natuurlijk wat enger gemaakt en we werden een aantal keer gewoon achter gelaten in een pikdonkere cel waar plotseling iemand zat die langzaam op je af kwam geschuiveld en de bewakers die ons rondleidden waren ook niet heel erg aardig... Het was echt gaaf maar af en toe kneep ik hem stiekem wel waardoor ik toch een soort van ongemakkelijke grijns op mijn gezicht hield wat er weer voor zorgde dat ze mij extra moesten hebben ;)

De volgende dag nog wat mooie art-deco gebouwen in Hastings bekeken en toen naar Cape Kidnappers gereden. Hier kun je een wandeltocht doen naar de plek waar veel Jan-van-Gents (enorme meeuwen) verblijven. Echt een supermooie wandeling langs hoge cliffs en met de ruwe zee naast ons. Om te ontspannen daarna een winetasting gedaan bij het oudste wijnhuis van Nieuw-Zeeland wat echt superlekker was en op een prachtig wine-estate.Ook een flesje gekocht en daarna om het af te leren nog een tasting gedaan bij het wijnhuis ernaast met (jawel Mams, Paps en zuss) een KAASPLANKJE haha!

Weer door naar Tongariro omdat we zagen dat het weer goed genoeg was voor de crossing op vrijdag. Dit hadden we goed gezien want we hadden een perfecte dag uitgekozen. Overnacht in een hostel om de hoek voor de laatste tips en tops en de volgende dag vroeg vertrokken naar de 8 uur durende zware tocht tussen de vulkanen door. Onze mooie wandelschoenen aan en veel eten, drinken en warme kleding mee en daar gingen we. Na wat tips besloten we hem van Noord naar West te doen inplaats van de normale manier van West naar Noord en dat was zeker de moeite waard! Het was bijna 5 uur echt flink klimmen door bossen, op vulkaanvlaktes en zelfs door de sneeuw maar wat was het prachtig! Telkens nieuwe en mooiere uitzichten en de stukken van de vulkaan waar nog stoom uit kwam. Bijna op de top liepen we door de sneeuw tussen prachtige meren die groen en blauw gekleurd waren door de vulkaan. En uiteindelijk waren we op meer dan 1900 meter waarvandaan je best een leuk uitzichtje had haha!! Echt veruit de mooiste en misschien ook wel zwaarste wandeling uit mijn leven!!

Inmiddels hebben we vanaf Tongariro de "forgotten highway" gereden (weer een mooie rit door bergen, langs weilanden, bossen en rivieren het houdt hier niet op) en vanaf daar meteen doorgereden naar Wellington waar we nu zitten.

Wellington is de eerste echte stad die ik hier zie (aangezien ik in Auckland maar een middag was) en het is ook meteen een mooie grote studentenstad waar enorm veel te doen is! Hier vertel ik jullie later zeker meer over!

We zitten al helemaal in het reisritme en vooral nu we veel in hostels zitten ontmoeten we enorm veel andere mensen. Weinig Nederlanders (gelukkig) en (helaas) wel enorm veel Duitsers haha! Maar hier is iedereen meer Reiziger dus dat maakt het wel erg gezellig!!

Ik duik nog even de stad in dus ik hoop dat jullie ook dit verslag weer leuk vinden om te lezen!!

Kia Ora en tot snel!!