Gletsjers, privestranden en extreme burgers!

Daaar issssie weeeeerrr!! Weer een berichtje waar jullie, trouwe lezers, natuurlijk naar hebben uitgekeken en op zitten te wachten! Ik leg zo uit waarom het deze keer wat langer duurde, aangezien ik nu alweer erg hard moet terugdenken wat en wanneer we ook alweer gedaan hebben...

Er is zoveel en alles is zo mooi, niet om jullie jaloers te maken maar een indruk te geven!

In het laatste verslag waren we bij de Pancake Rocks in een prachtig hostel en vanaf daar zijn we natuurlijk verder gegaan:
Vanaf Punakaiki en de Pancake Rocks zijn we verder naar het zuiden gereden naar Frans Jozef en Fox Glacier. We hadden van veel mensen gehoord dat het Zuidereiland een stuk ruiger was met enorme contrasten waar je langs het strand rijd en aan de andere kant enorme gebergten zou hebben, maar dat hadden we tot dusver nog niet echt gezien tenminste niet meer dan bij het Noordereiland. We zouden er op onze weg naar Fox Glacier dubbel en dwars mee te maken krijgen. De route naar de Glaciers (gletsjers voor de NL’ers) was mooi langs de kust en langzaam zagen we al meer en meer bergen verschijnen. Helaas was het die dag een beetje bewolkt dus we konden de echte toppen niet helemaal zien, maar het was duidelijk dat het enorme bergen waren. We hebben flinke boodschappen gedaan in Greymouth en nog een keer getankt in Hotikita omdat we hoorden dat er de komende aantal kilometers geen supermarkten en benzinestations meer waren, of alles heel duur was.

We moesten toch even langs Hokitika aangezien daar een prachtige rivier is waar (ongeacht het weer) het water superblauw was! Door de mineralen uit de bergen kreeg het water een soort lichtblauwe kleur. Daarnaast moest ik even naar het laatste stadje op de route aan de westkust aangezien ik een flinke scheur had in mijn spijkerbroek dus ik moest even snel op zoek naar een nieuwe, helaas was ik uiteraard te kritisch en heb ik er geen gevonden. De NZ mode is toch wat anders dan de Nederlandse haha!

Vanaf daar doorgereden naar Fox Glacier aangezien we heel erg graag een Gletsjer wilde zien en beklimmen. We hadden veel gehoord over de Frans Jozef Glacier net daarvoor, maar door de global warming, de gaten in de ozonlaag en omdat jullie in Nederland de verwarmingen te warm stoken was de Frans Jozef teveel aan het smelten, dus vanaf april mocht er al niemand meer op lopen. Je kon er wel op per helikopter, maar dat was ons een beetje te duur. We hebben geslapen in een leuk hostel (de enige) en meteen een Amerikaan en Belg ontmoet waar ik in de avond een biertje mee heb gedaan. De een kon me wat meer vertellen over de Gletsjer en de ander ging de volgende dag skydiven. We hadden voor de volgende dag een dagtrip geboekt wat echt de moeite waard was aangezien we in totaal 7 uur gelopen hebben waarvan meer dan 4 uur met spikes onder onze schoenen op de gletsjer! Het was echt erg mooi om op zown enorme gletsjer te lopen en natuurlijk een prachtig landschap voor foto’s. We zijn helemaal tot op de grens geweest waar je niet verder kon en vanaf daar had je een erg mooi uitzicht. Het was echt heel interessant om te horen dat de gletsjer zoveel kan verschillen binnen 10 jaar aangezien die in 1980/1990 veel kleiner was en in 2004 veel groter was. Het heeft dus met meer te maken dan Global Warming!
Buiten de Glaciers was er niet veel te doen in die streek dus we zijn daar nog een nachtje blijven slapen om te genieten van de jacuzzi en de volgende ochtend weer doorgereden naar Wanaka. Onderweg nog door Haast gekomen waar we op een enorm prive-strand hebben gelopen. Toen we in de buurt van Wanaka aankwamen begon het Zuidereiland, zoals wij het verwachtten, pas echt aangezien we tussen de enorme bergen met besneeuwde toppen reden met naast ons het meer van Wanaka en een betoverend landschap. We hebben bij elk uitkijkpunt even gestopt en omdat iedereen dat deed kwamen we 10 keer dezelfde auto’s tegen op 2 kilometer weg. We keken onze ogen uit en het was echt een verassing aangezien we dit nergens echt hadden gelezen of erover hadden gehoord! We hebben bij het meer een supermooi hostel geboekt wat uitkeek over het meer en in Wanaka wat wandeltochten gedaan.

Vanaf dat we het Zuidereiland op zijn gegaan hebben Marjon en ik het al gehad over een meerdaagse wandeltocht (een Great Walk). Het leek ons supermooi aangezien je er best veel hebt in Nieuw-Zeeland en we er veel verhalen over hadden gehoord. Onder andere ook van de Amerikaan in het hostel in Fox. Omdat onze eerste echte dag in Wanaka een beetje bewolkt begon hebben we er een regeldagje van gemaakt en gekeken of we een Great Walk konden doen. We zijn daarom naar een boekingskantoortje gegaan en we wilde eigenlijk eind van die week een Great Walk doen, maar we liepen een half uur later met een geboekte Great Walk op maandag (slechts 1 dag om echt voor te bereiden en naar Queenstown te komen). Door de weervoorspellingen waren maandag t/m woensdag de beste dagen om het te doen dus we hadden meteen de Routeburn Track geboekt van Queenstown met de bus naar Glenorchy en vanaf Glenorchy in 3 dagen met 2 overnachtingen in hutjes langs de route te lopen naar Milford Sounds. Het moest een van de mooiste Great Walks zijn die er was dus we hadden er zin in...

Er moest natuurlijk veel worden voorbereid want we moesten ook terug zien te komen naar Queenstown waar we onze auto achterlieten en we moesten voor 5 dagen (aangezien we ook een nacht in Milford wilde blijven) eten, drinken en kleding meenemen want er zit geen McDonalds of Appie langs de route natuurlijk! Ik was superblij dat Marjon meer georganiseerd is ingesteld dan ik en daarom lukte het ons om binnen een dag alle boodschappen te doen en alles klaar te maken voor ons grote avontuur.
We hebben dus van maandag tot en met woensdag de routeburn track gedaan. Een tocht van 32 kilomter waarbij we op 500 meter begonnen en uiteindelijk op 1764 meter liepen over enorme gebergtes, besneeuwde toppen, langs valleyen, rivieren, watervallen, meertjes en prachtige uitzichten. De eerste dag was vooral door een bos en best wel steil omhoog wat wel even wennen was met een volle backpack op onze rug, maar het was prima te doen en snel en geoefend als wij zijn waren we binnen 3 uur bij de eerste hut en hadden we zoiets van „en nu?“. Je kan niet veel rondom de hut doen behalve alvast een stuk verkennen van de volgende dag. Er was verder niet veel in de hutten aan spelletjes ofzo en je kan ook niet gaan zitten eten want je hebt maar net genoeg voor de rest van de week, dus we hebben een boekje gelezen en in het zonnetje aan de waterval gelegen wat op zich niet verkeerd was...
S avonds werd het ijskoud, wat het slapen wel een beetje lastig maakte, maar het was te doen en de volgende dag hadden we een tocht van 6 uur voor de boeg, maar we hadden besloten het zo rustig mogelijk aan te doen om niet weer te vroeg bij de volgende hut te komen. De tweede dag was echt het mooist aangezien we toen over de hoogste bergen kwamen, bijna de sneeuwgrens bereikte en langs de mooiste afgelegen meertjes en valleyen kwamen. Uiteindelijk eindigde we in de tweede hut rond half 5 en hadden we ook deze dag weer prima overleefd!
De derde dag was het ook mooi, maar meer een kwestie van de loop uitlopen en de andere kant bereiken op tijd om de bus te halen naar Milford. Dit was prima te doen en we hebben het helemaal gehaald (het is erg eng, maar we worden bijna echte wandelaars). We hebben ook de moosite dagen van het seizoen tot nu toe gehad voor de tocht en 3 dagen lang strak blauwe luchten moeten verdragen tijdens onze barre tocht! Aan het eind was het best gek om afscheid te nemen van onze medewandelaars aangezien je toch 3 dagen elkaar telkens op bepaalde punten tegenkomt (alhoewel je vaak helemaal alleen loopt). Wat traantjes, knuffels en emailadresuitwisselingen verder ging iedereen zijn weg.

Wij hadden een Lodge in Milford geboekt om lekker bij te komen en weer een keer te douchen en de volgende dag hadden we een prachtige cruise door de Milford Sounds wat een soort Fjord-landschap is. De avond dat we aankwamen was er nog een pentathlon onder alle bewoners en medewerkers van Milford (150) waarbij ze moesten fietsen, kayakken, zwemmen, hardlopen, beschimmelde bananen eten, bier drinken en een ballon op moesten blazen. Dit was supergrappig om te zien en zorgde er meteen voor dat het een lange en gezellige avond in de enige kroeg van het kleine dorpje werd.

Vanaf Milford zijn de de volgende dag teruggelift naar Queenstown, we wilde dat graag een keer proberen dus we hadden geen bus geboekt, en gokte het er op. We hadden binnen 5 minuten een lift naar Te Anau (halverwege de route naar Queenstown) van een Nederlands stel wat erg gezellig en grappig was aangezien zij al een paar keer eerder in Nieuw-Zeeland waren geweest en vanuit Te Anau hadden we binnen een kwartiertje een lift van 2 Maleisische meisjes die niet echt goed Engels konden maar waarmee we erg gezellig gepraat hebben.

Uiteindelijk waren we dus weer terug in Queenstown na een geweldige trip!! We hebben daar de volgende dag de stad eens goed bekeken en de heuvel beklommen waar je vanaf kan mountainbiken, parapenten, met een soort gondel naar boven en beneden kunt en bungeejumpen! Queenstown staat bekend als de stad van de extreme sporten en waar de meeste (onder andere bungeejumpen) ooit begonnen zijn! Wij hebben dit allemaal overgeslagen omdat het wel erg commercieel, uitgemolken en een beetje eng is... ;) Ik heb wel de enorme, beroemde en erg lekkere Fergburger op die ze alleen in Queenstown verkopen en dat was ook al erg extreem!
De volgende dag hebben we ‚s ochtends een potje gefrisbeegolft in het park van Queenstown. Het was voor ons allebei nieuw, maar een erg leuke manier om het perk te verkennen en nog flink moeilijk. Marjon kwam er achter dat het niet echt haar sport was en nadat ik met mijn frisbee een aantal bomen en bloemenperkjes had gesnoeid hoefde ik ook niet te gaan dromen van een nieuwe carriere... S middags werd het erg lekker weer dus we hebben ervan genoten op een erg gezellig grasveldje in het centrum waar een goede jazz-zangeres aan het zingen was. Toen hadden we eigenlijk alle kanten van Queenstown wel gezien en zijn we aan het eind van de middag richting Dunedin gereden aan de Oostkust.

Over Dunedin, de Oostkust en alle andere dingen die we nog gaan beleven voor we onze auto inleveren in Christchurch op 4 december vertel ik in mijn volgende verslag meer. Marjon zit op dit moment een film te kijken in onze „prive“ bioscoop in het hostel, dus dat kan ik niet missen natuurlijk!!
Ik hoop dat het allemaal een beetje te volgen was aangezien ik in een sneltreinvaart alle hoogtepunten probeer te knallen in een kort verhaal!! De meeste zullen al wel veel foto’s voorbij hebben zien komen op www.facebook.com/puppekie

Kia ora en heeeeeeeel veeeeel groetjes van Marjon en mij!!