Kantoorbanen, Townships en grote verschillen

Hoi allemaal!

Inmiddels zit de 2e week stage erop en begint iedereen langzaam echt in te zien dat dit geen korte vakantie is maar dat we hier gewoon 5 maanden mogen genieten! Ook begint iedereen in te zien dat de weekenden zoo geweldig zijn dat de maandagen extra lastig zijn…

De meeste van ons, of het nou marketing of ICT is, hebben een kantoorbaan en dat is heel erg wennen. Elke dag werken van 8 tot 5 is al een hele omschakeling en daarnaast ook nog bijna 40 uur per week achter een computerschermpje zitten om vervolgens ’s avonds en in het weekend ook weer erachter te kruipen om iedereen thuis op de hoogte te houden.

Vooral Eline heeft heel veel moeite met het zitten de hele dag en is dan ook ’s avonds extra actief (lees: hyperactief) maar goed ook dat went…

Ik had daar deze week weinig last van bij JAG. Maandag en dinsdag heb ik veel dingen op kantoor gedaan voor stage en school en woensdag mocht ik ’s ochtends mee met het bezoeken van een aantal scholen in Bonteheuvel (Township). Dit was echt een supermooie ervaring.

We vertrokken om 9 uur met het JAG busje naar een van de scholen (half uurtje rijden) om daar Winston (een van de JAG coaches) op te halen. Meteen kregen we een rondleiding door de school en kwamen er een paar kinderen aanrennen die “JAG, JAG, JAG” begonnen te roepen. Dit zegt toch wel heel veel over wat JAG doet voor de kids daar. De scholen in de townships zijn volledig omheind en er zijn op elke school een paar “bewakers” die door de regering zijn aangesteld. Wat ze daar doen weten ze zelf ook niet maar in ieder geval veel zitten. Ook zijn de scholen in geen enkel opzicht te vergelijken met Nederland. Oude vervallen gebouwen met aangebouwde stukken en allerlei verschillende kleuren. In de klaslokalen staat oud en slecht meubilair en er zitten veel te veel kids in 1 klas. Wel is er bij elke school veel ruimte om buiten te spelen (vaak een groot grasveld of een plein). Alhoewel ze schooluniformen hebben ziet iedereen er toch heel anders uit omdat die vaak ook echt al generaties meegaan.
Bij sommige scholen hebben ze zwaar beveiligde ruimtes waar ze dan een paar computers hebben staan of een bibliotheek hebben en in andere scholen hebben ze gewoon al een paar maanden geen stroom omdat de kabels gejat zijn… Dus je komt hele gekke tegenstellingen tegen.

Ook wanneer je door de townships rijdt of het nu echte townships met golfplaten huisjes zijn of stenen huizen op elke hoek van de straat staat een groepje jongens of mannen. Dat is hun hoek en zij staan daar dag in, dag uit te hangen. Waarschijnlijk moet je ook absoluut niet aan hun hoek komen want ze staan daar niet om gezellig te kletsen.

De kinderen daarentegen zijn geweldig en heel erg enthousiast. 1 klas vroeg zelfs of ze mochten rennen en toen zijn we even een kwartiertje gaan rennen met ze. Dan vliegen ze je om de nek en vinden ze het echt geweldig. Het is heel mooi om te zien dat JAG echt verandering brengt op de scholen door hun sportprogramma’s en dat de kinderen het dan ook echt superleuk vinden (in tegenstelling tot Nederlandse kids die liever niet sporten).

Na het bezoek aan de scholen werd ik meegenomen naar een klein eettentje in de township voor een Gatsby. Na even wachten kwam er een gigantisch brood gewikkeld in papier de auto in met op het brood heel veel friet, worst, sla en ketchup. Waarschijnlijk zat er meer dan 4x de dagelijkse toegestane hoeveelheid calorieën op maar het was heeeel erg lekker en gezellig.
Donderdag hadden we een paar vergaderingen daarna ben ik om 2 uur met Winston terug naar Bonteheuvel gegaan om het JAG damesteam te trainen. Helaas waaide het heel erg hard en omdat dit een extra training was (normaal trainen ze op maandag, woensdag en vrijdag) waren er niet zoveel dames. Ze waren wel heel erg fanatiek en konden zeker een balletje trappen. Er deden nog een paar jongens mee en zo werd het een leuke training.

Na de training ben ik met Winston naar de Universiteit van Kaapstad gereden want daar traint hij het 2e team. Dit zijn allemaal jongens van 18 tot 21. Ik heb gelijk een beetje meegetraind en daarna (omdat ik weer eens geen NEE kon zeggen) ook maar even een wedstrijd gefloten tussen het team van Winston en een ander team.

Het is heel bizar om binnen een uur van een kale open vlakte zonder lijnen, hobbelig gras, 4 pionnetjes, 1 bal en meisjes die in de meest gekke oude kleding-combinaties en schoenen heel fanatiek trainen tussen de golfplatenhuisjes naar een complex met alle materialen en een supermooi kunstgrasveld waar verwende jongens een balletje komen trappen. Winston doet dit natuurlijk al een tijdje, maar het lijkt me ook voor hem heel erg gek aangezien hij zelf gewoon uit Bonteheuvel komt en daar nog woont. De verschillen tussen arm en rijk zijn hier gigantisch en een middenklasse is er ook niet echt.

Voor mij was het natuurlijk een geweldige dag omdat ik weer even kids heb kunnen trainen en zelf heb kunnen voetballen!

Vrijdag was de dag van de AMAZING RACE. 2 scholen van JAG deden mee aan een hardloopwedstrijd door een prachtig natuurgebied waarbij ze ook veel leerden over de natuur. Kasia en ik gingen een dagje helpen en voor we het wisten waren we gewoon aan het meerennen in de 7km lange toch door de bergen, over de meest kleine paadjes en door een prachtig landschap. De kinderen vonden het ook geweldig en pfffff wat kunnen die rennen. Ik had mijn eigen team van 10 kids en daarmee rende ik de race om tussendoor wat opdrachten te doen waardoor ze veel leerden over de planten en de geschiedenis van het gebied.

Ik voelde alle stenen en rotsen al door mijn zaalschoenen prikken, maar toch waren er kinderen bij die rustig hun schoenen uitdeden en op hun sokken over de keien, door het zand, over rotsen en door struiken renden. Ze wilde zo graag winnen dat ik toch ook echt wel mijn best moest doen om ze bij te houden. Toen we na 2 uur de finish bereikt hadden waren er voor de kinderen lunchpakketjes en een prijsuitreiking. Ondanks de grote competitie helpen ze elkaar ook en is de sfeer super. Ook tijdens de prijsuitreiking is iedereen heel erg sportief en kun je gewoon zien dat de kinderen het geweldig vinden om een dagje weg te zijn van school en thuis.

Kortom deze week veel van de JAG programma’s kunnen zien en kunnen helpen. De dingen die ik deze week gezien heb geven me extra inspiratie om me volledig in te zetten voor mijn stage en het werk wat JAG doet. Als je ziet hoe gelukkig kinderen worden van een simpel en eigenlijk vanzelfsprekend iets als sport dan verandert dat wel je kijk op het leven hier in Zuid-Afrika.

Dit reisverslag is toch weer veel te lang geworden, ik hoop dat jullie het nog leuk vinden om te lezen. Hou de site in de gaten voor het volgende verslag.

Ow en kijk ook eens op:
- www.jagfoundation.org.za
- www.pupkeinafrika.tk
- puppekie.hyves.nl (foto's)