From Dusseldorf to the Mothercity

From Dusseldorf to the Mothercity…

Het was 2 september 4 uur ‘s ochtends en Eline en ik werden wakker na een hele korte maar gezellige nacht, dus snel nog de laatste spulletjes inpakken, koffer dicht zien te krijgen en aankleden want Ricardo zou om half 5 op de stoep staan…

Nadat Eline toch nog maar wat spulletjes uit haar koffer (lees: complete kledingkast en beautysalon op wieltjes) had gedaan met veel pijn in haar hart en nog een paar Laarzen achter liet waren we klaar om te vertrekken…

Door de korte nachtrust duurde de rit naar Dusseldorf heel erg kort en omdat Rico alle tickets enz prima in orde had konden we ook snel inchecken en de koffers afgeven, tenminste zo leek het…

Eline’s koffer was een paar kilo te zwaar en eigenlijk zaten haar !!3!! handbagagetassen ook TE vol dus het was even flink passen, meten en knopen doorhakken of die kilo oude kaas nou wel of niet mee moest, maar na 3 keer wegen mocht het roze gevaarte toch mee de band op en het vliegtuig in (hij moest dan wel precies in het midden van het vliegtuig gelegd worden anders waren we uit balans)

Toen kwam toch echt het moment om afscheid te nemen van Paps, Mams en Zusje die allemaal mee waren. Zulke momenten kun je van tevoren 100 keer in je hoofd voorbereiden, maar als ze er dan zijn is alles toch weer anders. Met een paar goede kussen, knuffels en een brok in de keel maar zonder traantjes viel het meer mee dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Met Hyves, Skype, Facebook, Waarbenjij.nu, telefoon, mail, fax en post kun je elkaar op zoveel manieren op de hoogte houden en spreken of zelfs zien dat meer dan 5000 km afstand tussen elkaar te verwaarlozen is ;)

Nog even snel naar het toilet en daarna meteen in de cityhopper naar Schiphol; een vlucht van wel 33 minuten wat voorbij was voor we het doorhadden, omdat we wel een beetje vertraging hadden was de aansluiting op Schiphol precies goed en konden we eigenlijk meteen overstappen op het vliegtuig naar Kaapstad!

Een krappe maar supergoede vlucht met voldoende eten, drinken, leesvoer en films (het tegenovergestelde van onze heen en terugvlucht naar en van Curacao) van ongeveer 11 uur. We lagen zelfs voor op schema en kwamen om 5 voor 10 ’s avonds aan op Cape Town Airport! Gelukkig waren onze koffers met ons meegereisd en na wat dingetjes geregeld te hebben bij Home Affairs (Visum en stempels) konden we de aankomsthal in waar Wouter van Khaya op ons stond te wachten.

Dag/avond 1.
Na een hele korte tour door donker Kaapstad bracht hij ons naar onze verblijfplaats voor de komende 5 maanden (lees: voor Afrikaanse begrippen villa met zwembad in een van de mooiste stukjes van Kaapstad met uitzicht op Greenpoint Stadion en de Zee). Snel de contracten tekenen, kamers laten zien, sleutels overhandigen, wat nuttige info krijgen, heel kort kennis maken met de 5 andere huisgenoten en vervolgens heerlijk slapen. We waren allemaal flink moe van de vlucht, het afscheid, de korte nachtrust en alle indrukken dus het duurde niet lang of we sliepen…

Dag 2.
Meteen de eerste echte dag in Kaapstad wakker worden met het zonnetje in je gezicht en zodra je de gordijnen open een stralend blauwe lucht te zien met op de achtergrond de zee en het stadion was iets waar wij heel snel aan kunnen wennen!

Meteen even beter kennis gemaakt met de andere huisgenoten: Wouter, Thomas, Erik, Maria en Ingeborg. Allemaal ook hele gezellige studenten met leuke stages en komend uit heel Nederland was het meteen heel vertrouwd in huize Khaya (Greenpoint)

Wouter van Khaya kwam ons al vroeg ophalen om een goede tour door de stad te doen bij daglicht en meteen te laten zien hoe we onze huur over kunnen maken enz. We kwamen erachter dat we echt op een perfecte locatie zitten; vlakbij Longstreet (de beste en leukste uitgaansstraat van Afrika), Waterfront (havengebied met alle goede winkels, restaurantjes enz), Camps Bay (een van de mooiste stranden met de duurste en grootste huizen en veel celebs) en gewoon het centrum van Kaapstad.

Omdat we nog geen auto hadden en ook geen drinken, eten enz waren Ingeborg en Maria zo vriendelijk om ons mee te nemen naar een supermarkt en meteen even bij Camps Bay te kijken/chillen. Het was ook Ingeborgs eerste dag in haar auto-tje dus heel spannend en niet ideaal om dat met 4 mensen erin te doen die mee zitten te rijden en roepen;) Maar ze sloeg zich er heel goed door en met mij als schakelhulp (bij “ja” deed zij de koppeling en ik het schakelen) ging het prima. Links rijden schijnt veiliger te zijn, maar zeker de eerste paar dagen geloof ik daar helemaal niets van!

Morgen komt trouwens onze eigen auto, dus dat wordt ook nog spannend…

’S avonds heerlijk gegeten met zijn allen en vooral veel gelachen om alle Afrikaanse dingetjes enz om vervolgens naar de welkomstborrel van Khaya te gaan met zijn allen. We kwamen door de gezelligheid wel 2 uur te laat, maar het was heel gezellig en leuk om alle andere Khaya studenten te zien en spreken! Alleen na 10x je naam gezegd te hebben, in welk huis je zit en wat voor stage je gaat doen ben je het toch wel zat… Gelukkig door voldoende bier gingen de gesprekken al snel over andere dingen!

Rond een uur of 12 werd het rustiger en vertrokken ook wij naar Longstreet om daar te kijken wat het stappen voorstelde in Afrika. Na 3 kwartier te hebben rondgedwaald op zoek naar de club waar de rest van de jongens heen waren hadden we het dan toch gevonden: Club Fez. Een beetje een exclusieve en decadente tent, maar met hele goede muziek! Na de heupjes losgegooid te hebben was het om 4 uur tijd om maar naar ons huis te gaan…

Tis inmiddels dag 3 terwijl ik dit typ terwijl iedereen brak door het huis dwaalt en wij net onze huurauto hebben gekregen, snel meer over onze avonturen daarin op de Afrikaanse wegen…